وقوع طوفانهای گردوغبار از پیامدهای بیابانزایی در منطقۀ سیستان است و استفاده از گیاهان بومی منطقه در غالب بادشکن میتواند مؤثرترین راهکار برای کاهش وقوع این پدیده باشد. در این تحقیق، میزان کاهش سرعت باد و رسوبات بادی توسط یک بادشکن 14 ردیفه از درختان گز در منطقۀ نیاتک زابل بررسی شد. سرعت باد و رسوبات بادی در بالادست بادشکن در 100- = x متری، داخل بادشکن در 256 = x متری و پاییندست بادشکن در 448 = x متری با نصب بادسنجهایی در ارتفاعات 20، 80، 360، 450، 570 و 700 سانتیمتری و رسوبگیرهایی در ارتفاعات 20، 35، 80، 140، 300، 550 و 700 سانتیمتری طی سه رخداد طوفان گردوغبار و سه سرعت باد 14، 16 و 19 متر بر ثانیه اندازهگیری شد. نتایج نشان داد که سرعت باد و رسوبات بادی در داخل بادشکن در تمام ارتفاعات کاهش قابل ملاحظهای نشان میدهد. در بالادست و پاییندست بادشکن انحرافمعیار رسوبات در ارتفاعات مورد بررسی از هم فاصله داشته ولی داخل بادشکن به هم نزدیک شده است. کاهش بیش از 30% سرعت باد و بیش از 50% رسوبات بادی در ارتفاعاتِ مورد بررسی توسط بادشکن نشان میدهد که بادشکن از کارایی مناسبی در کنترل فرسایش بادی برخوردار است.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
فرسایش بادی دریافت: 1399/1/21 | پذیرش: 1399/3/22 | انتشار: 1400/2/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول