در اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود آب های سطحی موجب استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شده است. سطح ایستابی در آبهای زیرزمینی به دلیل شرایط آب و هوایی و دخالتهای انسانی، همواره در حال نوسان بوده است. بررسی تغییرات منابع آب زیرزمینی در برنامهریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این تحقیق، روند تغییرات سطح ایستابی آبخوان دشت آسپاس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از دادههای ماهانه سطح آبزیر زمینی30 حلقه چاه مشاهدهای و پیزومتری دشت برای نشان دادن نوسانات آبزیر زمینی در طی دوره آماری (1381ـ1388) استفاده شد و با به کارگیری دو آزمون غیر پارامتری من - کندال و اسپیرمن، وجود روند معنیدار برای سریهای زمانی ماهانه و سالانه در سطح معنیداری 95 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر سری زمانی شیب خط روند با استفاده از روش تخمینگر سن محاسبه شد. نتایج نشان داد که در همۀ ایستگاه‌ها (به جز ایستگاههای پهلوانی کنار زهکش و حاجی‌آباد کنار رودخانه، بابایی، کناس‌ـ سفلی و کناس سفلا) تراز آب زیرزمینی دارای روند منفی است. آزمون من‌ـ کندال نشان داد که نزدیک به 83 درصد ایستگاه‌ها دارای روند منفی معنیدارند. بررسی شیب خط روند نشان داد که به طور متوسط تراز آب زیرزمینی دشت آسپاس 5/73 سانتیمتر در سال افت دارد.
