نشریه مهندسی اکوسیستم بیابان

در اکوسیستم های مناطق خشک و نیمه خشک، کمبود آب های سطحی موجب استفاده بیشتر از منابع آب زیرزمینی شده است. سطح ایستابی در آب‎های زیرزمینی به دلیل شرایط آب و هوایی و دخالت‎های انسانی، همواره در حال نوسان بوده است. بررسی تغییرات منابع آب زیرزمینی در برنامه‏ریزی و مدیریت پایدار منابع آب هر منطقه از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این تحقیق، روند تغییرات سطح ایستابی آبخوان دشت آسپاس مورد بررسی قرار گرفت. بدین منظور از داده‏های ماهانه سطح آبزیر زمینی30 حلقه چاه‏ مشاهده‏ای و پیزومتری دشت برای نشان دادن نوسانات آبزیر زمینی در طی دوره آماری (1381ـ1388) استفاده شد و با به کارگیری دو آزمون غیر پارامتری من - کندال و اسپیرمن، وجود روند معنی‏دار برای سری‏های زمانی ماهانه و سالانه در سطح معنی‏داری 95 درصد مورد ارزیابی قرار گرفت. برای هر سری زمانی شیب خط روند با استفاده از روش تخمین‏گر سن محاسبه شد. نتایج نشان داد که در همۀ ایستگاه‏ها (به جز ایستگاه‏های پهلوانی کنار زهکش و حاجی‌آباد کنار رودخانه، بابایی، کناس‌ـ سفلی و کناس سفلا) تراز آب زیرزمینی دارای روند منفی است. آزمون من‌ـ کندال نشان داد که نزدیک به 83 درصد ایستگاه‌ها دارای روند منفی معنی‎دارند. بررسی شیب خط روند نشان داد که به طور متوسط تراز آب زیرزمینی دشت آسپاس 5/73 سانتی‏متر در سال افت دارد.