فرسایش خاک یکی از مهم‌ترین شاخص‌های تخریب زمین بوده که با ارزیابی فرایند آن، امکان بررسی طیف گسترده‌ای از تغییرات فراهم می‌شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی ریسک فرسایش خاک در منطقۀ نیمه‌بیابانی غرب استان گلستان و با مدل CORINE که روشی مناسب برای ارزیابی فرسایش خاک است، انجام شد. در این تحقیق، از نقشه‌های خاک‌شناسی، زمین‌شناسی، داده‌های هواشناسی، شیب، پوشش‌سطحی و بازدید میدانی استفاده شد. صحت نقشه‌ها با شاخص کای اسکوئر و آزمون من-وینتی صورت گرفت. در ابتدا، نقشۀ فرسایش‌پذیری براساس پارامترهای فیزیکی خاک و فرسایندگی با استفاده از شاخص‌های رطوبتی فورنیه و خشکی بگنولد-گوسن به‌دست آمد. سپس با ترکیب نقشه‌ها، با شیب و پوشش‌سطحی در محیط GIS، نقشۀ ریسک پتانسیل و واقعی فرسایش خاک تهیه شد. نتایج تحقیق نشان داد از نظر پتانسیل ریسک، 23 درصد منطقه با پتانسیل کم، 54 درصد متوسط و در حدود 7 درصد دارای ریسک فرسایشی زیاد است و از نظر ریسک واقعی 54 درصد ریسک کم، 25 درصد ریسک متوسط و 2 درصد نیز دارای ریسک زیاد است. تفاوت مساحت کلاس‌های ریسک، در سطح 1 درصد معنی‌دار بوده و از نظر صحت‌سنجی، انطباق زیادی با واقعیت‌های زمینی داشته‌اند. این تحقیق کارایی مدل کورین و GIS را در ارزیابی ریسک فرسایش خاک نشان داد.
