چکیده:
یکی از فاکتورهای مهم در تعیین ظرفیت چرایی مراتع، تعیین ارزش رجحانی گیاهان مرتعی با توجه به نوع دام استفاده‌کننده از مرتع و تغییرات آن در طول فصل چرا می‌باشد. در این تحقیق، میزان خوشخوراکی گونه‌های مرتعی در مرتع سیریک در استان هرمزگان در ماه‌های فصل چرا (دی تا اردیبهشت) و سال‌های مختلف (138۶ـ138۹) بررسی شد. برای تعیین میزان خوشخوراکی از روش درصد بهره‌برداری گونه‌های گیاهی و تعیین شاخص رجحان استفاده شد. نتایج در قالب طرح آماری اسپیلیت پلات در زمان و طرح پایۀ بلوک کامل تصادفی در نرم‌افزار SAS تجزیه و تحلیل گردید و میانگین آماری صفت مورد بررسی با آزمونLSD مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که سال‌های مورد بررسی فاقد اختلاف معنی‌دار هستند ولی بین ماه‌ها و گونه‌ها تفاوت معنی‌داری وجود دارد. گونۀ Cenchrus pennisetoformis با 516/1، بیشترین شاخص رجحان را نشان داد و بعد از آن گونۀ Cyperus conglumeratus با 338/1 بود که از نظر آماری تفاوت معنی‌داری با هم نداشتند. گونۀ Cenchrus pennisetoformis جزء گونه‌های نسبتاً خوشخوراک (رجحان نسبی)، گونه‌های Cyperus conglumeratus ، Sphaerocoma aucheri، Molhtkiopsis ciliata، Panicum turgidum جزء گونه‌های با خوشخوراکی متوسط (رجحان متوسط) و گونۀ Heliotropium bacciferum جزء گونه‌های تقریباً غیرخوش‌خوراک (اجتناب نسبی) طبقه‌بندی می‌شوند.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
