چکیده:
کاهش تنوع گونهای در اثر تغییر اقلیم و تغییر کاربری اراضی به طور قابل ملاحظهای بر کارکردها و عملکرد اکوسیستمهای طبیعی اثر گذاشته است که این امر منجر به مطالعات گستردهای در این زمینه شده است. در این تحقیق رابطه بین غنای گونهای و درصد پوشش گیاهی در مراتع طالقان میانی بررسی شد. برای رسیدن به این هدف، 35 سایت در منطقه مورد مطالعه انتخاب و در هر سایت 21 پلات یک مترمربعی مستقر شد و پارامترهای درصد تاج پوشش هر گونه و غنای گونههای گیاهی اندازهگیری شد. برای بررسی روابط بین غنای گونهای و پوشش گیاهی از مدل ترکیبی استفاده شد. غنای گونهای به عنوان متغیر وابسته و درصد تاج پوشش گیاهی به عنوان متغیر مستقل وارد مدل شد. نتایج نشان داد که رابطه بین غنای گونهای و درصد تاج پوشش گیاهی به صورت گوسی شکل میباشد و با افزایش درصد پوشش گیاهی، غنای گونهای نیز افزایش مییابد و در مقدار تاجپوشش 60 درصد، میزان غنای گونهای حداکثر میباشد. همچنین حداکثر غنای گونهای در سطح آشفتگی و استرس متوسط و کمترین غنای گونهای در سطح آشفتگی و استرس کم مشاهده شد، علاوه بر این در فرمهای رویشی مختلف نیز، روابط مشابهی بدست آمد.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
