کاهش تنوع گونهای در اثر تغییر اقلیم و تغییر کاربری اراضی بهطور قابل ملاحظهای بر کارکردها و عملکرد اکوسیستمهای طبیعی اثر گذاشته است که این امر منجر به مطالعات گستردهای در این زمینه شده است. در این تحقیق، رابطۀ بین غنای گونهای و درصد پوشش گیاهی در مراتع طالقان میانی بررسی شد. برای رسیدن به این هدف، 35 سایت در منطقۀ مورد مطالعه انتخاب و در هر سایت 21 پلات یک مترمربعی مستقر شد و پارامترهای درصد تاجپوشش هرگونه و غنای گونههای گیاهی اندازهگیری شد. برای بررسی روابط بین غنای گونهای و پوشش گیاهی از مدل ترکیبی استفاده شد. غنای گونهای بهعنوان متغیر وابسته و درصد تاجپوشش گیاهی بهعنوان متغیر مستقل، وارد مدل شد. نتایج نشان داد که رابطۀ بین غنای گونهای و درصد تاجپوشش گیاهی بهصورت گوسیشکل است و با افزایش درصد پوشش گیاهی، غنای گونهای نیز افزایش مییابد و در مقدار تاجپوشش 60%، میزان غنای گونهای حداکثر میباشد. همچنین حداکثر غنای گونهای در سطح آشفتگی و استرس متوسط و کمترین غنای گونهای در سطح آشفتگی و استرس کم مشاهده شد. علاوه بر این در فرمهای رویشی مختلف نیز، روابط مشابهی به دست آمد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مرتعداری دریافت: 1399/11/20 | پذیرش: 1400/5/19 | انتشار: 1401/2/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول