یکی از روشهای مهم احیای مراتع در مناطق خشک، افزایش رطوبت خاک از طریق اجرای پروژههای ذخیرۀ نزولات آسمانی است. بهمنظور مقایسۀ دو روش کنتورفارو و هلالیهای آبگیر، آزمایشی بهصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تیمار نوع روش ذخیرۀ نزولات، عمق خاک و فصل نمونهبرداری، هرکدام در سه تکرار اجرا و 60 نمونه خاک برداشت شد. نمونهها بلافاصله پس از برداشت توزین، و سپس به آزمایشگاه خاکشناسی، منتقل و درصد رطوبت وزنی هرکدام محاسبه شد. بهمنظور اندازهگیری فیتوماس و مقایسۀ آن در تیمارهای مورد نظر، از روش پلاتاندازی سیستماتیکتصادفی (بهصورت ترانسکتگذاری و نمونهبرداری در پلاتهای یک مترمربعی) استفاده شد. نتایج تحلیلواریانس نشان داد بهکارگیری هر دو روش هلالی آبگیر و کنتورفارو باعث افزایش ذخیرۀ رطوبت در خاک عمقی شده است. بهطوری که میزان رطوبت خاک در عمق 20تا۵۰ سانتیمتری و در بهار و پاییز، در روش کنتورفارو بهترتیب 3/13%و2/66% و در روش هلالی آبگیر بهترتیب 9/115%و183% بیشتر از تیمار شاهد است. میزان فیتوماس اندازهگیریشده نیز در داخل هلالیآبگیر(g/m2 8/101) و داخل کنتورفارو(g/m23/48) با سه تیمار دیگر دارای اختلاف معنیدار(1%P≥) بودند. با توجه به نتایج حاصل، میتوان پیشنهاد کرد ارگانهای مسئول برای ذخیرۀ نزولات آسمانی، بهجای استفاده از روش کنتورفارو از روش هلالیهای آبگیر استفاده کنند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
مرتعداری دریافت: 1399/8/5 | پذیرش: 1400/4/27 | انتشار: 1401/2/7
ارسال پیام به نویسنده مسئول