چکیده:
با توجه به رشد جمعیت، کمبود بارندگی و آب مورد نیاز در مناطق بیابانی و نظر به اهمیت منابع آب‌های زیرزمینی (خصوصا قنات در این مناطق)، طرح‌های مختلفی جهت تقویت این ذخائر اجرا شده است. یکی از طرح‌های مذکور ایجاد و احداث پروژه‌های پخش سیلاب می‌باشد که معمولاً در بالادست قنات‌ها اجرا می‌گردند. ارزشیابی اثرات پروژه‌های این چنینی در قبل از احداث معمولا میسر نیست و بعد از اجرا نیز کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد. لذا در این تحقیق سعی بر آن است تا با بررسی پروژه پخش سیلاب ابراهیم آباد مهریز که در سال 1376 اجرا گردیده است، اثرات آن در افزایش آبدهی قنوات پایین دست شامل قنات‌های خیرآباد، بغدادآباد، مزویرآباد و محمدآباد بررسی گردد تا بتوان از نتایج آن جهت مدیریت منابع آب استفاده نمود. بدین منظور در دو دوره ده ساله قبل و بعد از اجرای پروژه، آمار آبدهی قنوات در اطراف پروژه پخش سیلاب مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق با استفاده از آزمون مقایسه نمونه های جفتی و تحلیل هیدرولوژیکی میزان آبدهی منابع پایین دست نشان می‌دهد تاثیر اجرای طرح بر قنات‌های بغدادآباد، خیرآباد و مزویرآباد مثبت بوده و در قنات محمدآباد تاثیری نداشته است. نتایج آزمون کای اسکوئر نیز نشان می‌دهد که اجرای طرح بر کاهش تعداد سیلاب‌ها و افزایش آبدهی قنوات پایین دست تاثیر مثبت داشته است.
ارسال پیام به نویسنده مسئول
