تغییر اقلیم بر سیستمهای مختلف تأثیرات متفاوتی داشته است که بهدلیل نقش حیاتی آب در زندگی انسان، بررسی تأثیرات منفی آن بر شدت و فراوانی وقوع خشکسالی یک منطقه از اهمیت ویژهای برخوردار است. لذا بهمنظور پیشنگری پارامترهای اقلیمی با احتساب تغییرات در انتشار گازهای گلخانهای، سناریوهای متعددی معرفی شدهاند. در این پژوهش به ارزیابی اثرات تغییر اقلیم بر وضعیت خشکسالی استان تهران در دورههای آتی با استفاده از شاخص خشکسالی بارش-تبخیر و تعرّق استانداردشدۀ SPEI پرداخته شده است. در این راستا، ابتدا با استفاده از مقادیر دمای کمینه، دمای بیشینه، دمای میانگین و بارندگی روزانۀ 8 ایستگاه سینوپتیک در دورۀ پایه (۱۹۹۵ تا ۲۰۱۷)، با استفاده از مدل ریزمقیاسنمایی SDSM و با در نظر گرفتن مدل گردش عمومی جو بر اساس گزارش پنجم هیئت بینالدول و سناریوهای انتشار RCP2.6، RCP4.5 و RCP8.5، مقادیر بارش و دما تا سال 2112 پیشنگری شد. پس از آن با استفاده از پارامترهای پیشنگریشده، خشکسالی SPEI محاسبه شد و در نهایت ویژگیهای زمانی و مکانی خشکسالی مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی کلی نتایج نشان میدهد که شدیدترین خشکسالی در ایستگاه آبعلی در سال 2073 در ماه ژولای برابر با 63/6- خواهد بود. همچنین بر اساس نتایج به دستآمده، شهر تهران نسبت به سایر مناطق استان تهران از تنش خشکسالی بیشتری در سالهای آینده برخوردار خواهد بود. شایان ذکر است که با بررسیهای سری زمانی خشکسالیهای آتی، فراوانی خشکسالی در ماههای آینده یک عقبنشینی 4 ماهه خواهد داشت و از ماه سپتامبر به ماه می انتقال پیدا خواهد کرد.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
خشکسالی دریافت: 1398/5/9 | پذیرش: 1400/10/12 | انتشار: 1401/2/10
ارسال پیام به نویسنده مسئول