نشریه مهندسی اکوسیستم بیابان

بررسی و مدل‌سازی تغییرات کاربری اراضی اطلاعات مفیدی به طراحان، برنامه­ریزان و مدیران جهت برنامه­ریزی مدیریت تغییرات کاربری اراضی، ارائه می‌دهد. هدف از این مطالعه، پیش­بینی تغییرات کاربری اراضی حوزه آبخیز سمل در استان بوشهر با استفاده از سری تصاویر ماهواره­های لندست (13۷۱-L5-TM، 13۸۱ L7-ETM+-و 1392-L8-OLI) می­باشد. بدین منظور ابتدا پیش پردازش و پردازش‍های لازم همانند تصحیح هندسی و اتمسفریک و همچنین ساخت شاخص گیاهی انجام شد. در منطقه سه کاربری عمده شامل مرتع، اراضی بایر و اراضی کشاورزی شناسایی شد. در این مطالعه برای طبقه­بندی از روش حداکثر احتمال و برای تعیین تغییرات از روش مقایسه پس از طبقه­بندی استفاده شد. همچنین برای پیش­بینی کاربری اراضی سال 140۲ از روش زنجیره مارکوف استفاده شد. نتایج نشان داد که تصاویر TM، ETM+ و OLI به ترتیب با صحت کلی و ضریب کاپای 45/84، 99 و 98 درصد و 82/0، 98/0 و 97/0 طبقه­بندی گردید. نتایج مربوط به ارزیابی دوره­های واسنجی با استفاده از روش مقایسه پس از طبقه­بندی نشان داد که دوره واسنجی 1392-13۸۱ بالاترین صحت را جهت پیش­بینی تغییرات کاربری اراضی سال 140۲ داشت. نتایج تغییرات کاربری اراضی حاکی از آن بود که طی دوره 1392-13۸۱، میزان کاهش مرتع و اراضی کشاورزی به­ترتیب ۱۹/۲، ۱۸/۴ درصد بوده است. همچنین طی دوره مذکور اراضی فاقد پوشش گیاهی(اراضی بایر) ۱۳/۵۶ درصد افزایش یافت.در مجموع نتایج نشان داد اراضی مرتعی نسبت به سایر کاربری­های موجود در منطقه دارای بیشترین پایداری و اراضی بایر دارای کمترین پایداری می­باشد.