ارزیابی گونههای مرتعی از نظر تحمل به شوری جهت احیاء مراتع شور و تولید علوفه در اکوسیستمهای بیابانی ضروری است. هدف این تحقیق بررسی اثرات تنش شوری بر روی تولید سه گونه مرتعی است. این آزمایش بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی در 7 تکرار اجرا شد. تیمارها شامل گونه در سه سطح (Aeluropus lagopoides, Aeluropus littoralis, Puccinellia distans) و شوری در 8 سطح (0، 50، 100، 200، 300، 400، 500 و 600 میلی موس بر سانتیمتر مربع) بود. جهت شور شدن خاک، آبیاری با غلظتهای مختلف شوری با افزودن ترکیبی از نمکهای Nacl، Cacl2 و Mgcl2 به نسبت 1، 3 و 5 در 8 غلظت شوری به آب مقطر تهیه گشت و تدریجا به خاک گلدانها تا زمان اشباع کامل افزوده گردید. پس از اطمینان از میزان غلظتهای متفاوت شوری خاک، یک گیاهچه در هر گلدان کشت شد. نتایج نشان داد که تعداد پنجه ها، ماده خشک اندامهای زمینی، ماده خشک اندام های هوایی و ماده خشک کل به طرز معنیداری تحت تاثیر شوری قرار گرفت. مقایسه میانگین نشان داد که با افزایش شوری تعداد پنجهها، ماده خشک اندامهای زمینی، ماده خشک اندام های هوایی و ماده خشک کل کاهش مییابد. نتایج همچنین نشان میدهد که وزن ماده خشک کل در گونههای مورد مطالعه در تیمار شاهد در مقایسه با تیمار شوری 50 میلیموس حداقل دو برابر و در مقایسه با تیمارهای شوری دیگر چند برابر بوده است. نتایج نشان داد که گونه P. distans به عنوان یک گونه با تحمل در برابر تنش شوری و گونه های A. littoralis و A. lagopoides به عنوان دو گونه مرتعی با تحمل متوسط در برابر تنش شوری میتوانند مطرح باشند.
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |