انتخاب بهترین راهبردهای بیابان‌زدایی براساس معیارهای مؤثر، تأثیر بسزایی در تصمیم‌سازی مدیران مناطق بیابانی دارد. لذا مطالعۀ حاضر به دنبال مهم‌ترین راهبردهای بیابان‌زدایی بر مبنای روش‌های کمی و وزنی است. اغلب روش‌های مطرح در ارزیابی راهبردهای بیابان‌زدایی به وابستگی و ارتباط بین معیارها و راهبردها در سطوح تصمیم‌گیری نمی‌پردازد، بلکه فقط معیارها و راهبردها را با ساختار سلسله‌مراتبی و از بالا به پایین سطح‌بندی و اوزان آن‌ها را مشخص می‌کند، اما روابط داخلی پیچیده بین معیارها و راهبردها و تأثیر آن‌ها بر دستیابی به هدف نهایی الزاماً تحلیل شبکه‌ای را می‌طلبد. در این مطالعه برای رفع این نیاز از مدل فرایند تحلیل شبکه‌ای (ANP) استفاده شد. در روش مذکور برای مدل‌سازی و تجزیه و تحلیل داده‌ها، ماتریس وابستگی‌های درونی و بیرونی راهبردها و معیارها محاسبه شد و با استفاده از مدل شبکه طراحی شده، راهبردها تعیین وزن و مهم‌ترین راهبردها ارزیابی شدند. درنتیجۀ ارزیابی‌های به‌عمل‌آمده مشخص شد که از میان 16 معیار و 40 راهبرد نهایی نظرخواهی شده، راهبرد توسعه و احیاء پوشش گیاهی (A23)، با مطلوبیت کلی 0/2249 Di=، مهم‌ترین راهبرد در فرایند بیابان‌زدایی منطقه است و راهبردهای جلوگیری از تبدیل نامناسب کاربری اراضی (A18) با مطلوبیت کلی 0/2245 =Di و تعدیل در برداشت از منابع آب زیرزمینی (A31)، با مطلوبیت کلی 0/1852 Di=، به‌ترتیب در اولویت‌های بعدی قرار می‌گیرند. بنابراین پیشنهاد شد که در طرح‌های کنترل و کاهش اثرات بیابان‌زایی و احیاء اراضی تخریب‌یافته، نتایج و رتبه‌بندی به‌دست‌آمده مورد توجه قرار گیرد.
