تغییر اقلیم و افزایش گرمای جهانی یکی از مهم‌ترین چالش‌ها در توسعه پایدار محسوب می‌شود که ناشی از افزایش غلظت گازهای گلخانه‌ای و از جمله دی اکسید کربن در اتمسفر می‌باشد. مراتع در حدود نیمی از خشکی‌های جهان را تشکیل می‌دهد و حاوی بیش از یک سوم ذخایر کربن زیست‌کره خاکی می‌باشد. در نتیجه، این اراضی قابلیت زیادی برای ترسیب کربن دارند. در این مطالعه مقدار ذخیره کربن در خاک دو تیپ مرتعی علفی و بوته‌ای در منطقه اخترآباد شهریار بررسی شد. به منظور انجام تحقیق، دو تیپ تقریبأ خالص بوته‌ای (Salsola rigida) و علفی (Stipa barbata) که از لحاظ خصوصیات توپوگرافی (شیب، جهت و ارتفاع) و اقلیمی (بارش، تبخیر و تعرق و باد) شرایط مشابهی داشتند، انتخاب شد. منطقه‌ای نیز به عنوان تیمار شاهد (فاقد گونه‌های مورد مطالعه) در نظر گرفته شد. سپس به صورت تصادفی اقدام به حفر 15 پروفیل در دو تیپ مورد مطالعه و نیز منطقه شاهد گردید. نمونه برداری در هر پروفیل در تیپ‌ها بر اساس عمق ریشه دوانی، از عمق 0-30 سانتی‌متری انجام شد. نتایج نشان داد که تمام خصوصیات فیزیکوشیمیایی (بجز آهک و فسفر) خاک رویشگاه S.rigida، S.barbata و منطقه شاهد از لحاظ آماری دارای اختلاف معنی دار می‌باشند. مقدار کربن آلی خاک در تیپ گیاهی S.rigida (25/33 تن در هکتار) بیشتر از خاک تیپ گیاهی S.barbata (48/30 تن در هکتار) و آن هم بیشتر از خاک منطقه شاهد (52/25 تن در هکتار) به‌دست آمد. اختلاف بین کربن خاک در تیپ سالسولا و استیپا و همچنین استیپا و شاهد معنی دار نبود اما بین سالسولا و شاهد از لحاظ آماری تفاوت معنی داری وجود داشت. بر اساس نتایج این تحقیق مشخص شد که علفزارها هم مانند بوته‌زارها قابلیت بالایی در ترسیب کربن دارند.