فرسایش بادی یکی از جنبه‌های مهم تخریب اراضی به‌ویژه در مناطق خشک و نیمه‌خشک جهان محسوب می‌شود. استفاده از انواع خاک‌پوش‌های سازگار با محیط‌زیست، یکی از روش‌هایی است که به‌منظور کاهش فرسایش بادی و تثبیت ماسه‌های روان به کار می‌رود. هدف از این تحقیق، بررسی امکان استفاده از لیگنوسلولز باگاس به‌عنوان یک خاک‌پوش آلی برای تثبیت ماسه‌های روان است. این تحقیق به‌صورت آزمایشگاهی و در قالب طرح کاملاً تصادفی و با سه تکرار انجام شد. تیمارهای مورد استفاده عبارت بودند از: نانولیگنوسلولز، میکرولیگنوسلولز و تیمار شاهد. به‌منظور ارزیابی کارایی این مواد، مقاومت برشی در حالت اشباع و خشک اندازه‌گیری شد و داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند. با توجه به نتایج به‌دست‌آمده در حالت اشباع تیمار میکرولیگنوسلولز (gr/0.3m2 10) با ضخامت دولایه با مقاومت برشی KN/m2 6/13 و در حالت خشک تیمار ترکیب نانولیگنوسلولز و لیکورسیاه (gr/0.3m2 10) با ضخامت دولایه با مقاومت برشی KN/m2 39 به‌ترتیب در طبقۀ خوب و بسیار خوب قرار گرفته‌اند. بنابراین، می‌توان توصیه کرد که بهتر است این نوع خاک‌پوش‌ها در عرصۀ طبیعی مورد آزمایش قرار گیرند و در صورتی که از عملکرد مناسبی برخوردار باشند، می‌توان از آن‌ها برای تثبیت ماسه‌های روان استفاده کرد.
دریافت: 1399/1/2 | پذیرش: 1399/3/22 | انتشار: 1400/4/4
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
