دوره 9، شماره 28 - ( 9-1399 )
جلد 9 شماره 28 صفحات 103-117 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده:
توسعۀ پایدار در صورتی تحقق می‌یابد که همپوشانی بین لایه‌های اکولوژیکی، اقتصادی و اجتماعی ایجاد گردد. هدف از این پژوهش، مقایسۀ دو روش HLEP و سازمان جنگل‌ها، مراتع و آبخیزداری در ارزیابی پایداری حوزۀ آبخیز بختگان است. روش اول، حوزۀ آبخیز به 5 بوم‌سازگان تقسیم شد و برای هر بوم‌سازگان معیارها و شاخص‌های مختلفی، تعریف و تعیین و اندازه‌گیری شد که امتیاز نهایی برای بوم‌سازگان مرتع و بیابان 45 شد که آن را در طبقۀ متوسط قرار می‌دهد و امتیاز نهایی برای بخش مسائل اقتصادی و اجتماعی 32 شد که آن را در طبقۀ متوسط قرار می‌دهد و با استفاده از ماتریس برآورد امتیازات و جدول ارزشیابی حوزۀ آبخیز، وضعیت پایداری مشخص شد. با توجه به جمع کل امتیازات، حوزۀ آبخیز بختگان به‌لحاظ پایداری وضعیت ضعیفی دارد. روش دوم مدل HELP بود که بر اساس چهار مقولۀ هیدرولوژی، محیط‌زیست، حیات آبخیزنشینان، سیاست‌گذاری و سه پارامتر فشار، وضعیت و واکنش و تحت عنوان شاخص پایداری حوزه (WSI) به بررسی پایداری حوضه در سه سطح پایین، متوسط و بالا می‌پردازد. نتایج نهایی نشان داد سطح پایداری حوضه با امتیاز 61/0 متوسط رو به پایین در دورۀ مورد مطالعه ارزیابی شد که توجه بیشتری را برای ارتقای سطح پایداری منطقه طلب می‌کند.
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
ارزیابی بیابان
دریافت: 1398/11/22 | پذیرش: 1399/7/9 | انتشار: 1399/10/7
دریافت: 1398/11/22 | پذیرش: 1399/7/9 | انتشار: 1399/10/7
چکیده مبسوط [PDF 349 KB] (13 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
