دوره 10، شماره 30 - ( 3-1400 )
جلد 10 شماره 30 صفحات 16-1 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده:
فرسایش بادی و گردوغبار یکی از معضلات جدی در کشور به‌خصوص در استان‌های مرزی است. با توجه به شرایط خاص کشور، استفاده از فناوری‌های جدید از جمله بادشکن خاکی با نیاز آبی و هزینۀ کمتر، بسیار ضروری است. هدف از این تحقیق، ارزیابی بادشکن خاکی برای کاهش سرعت باد و مقایسۀ آن با بادشکن‌های زیستی است. بدین منظور، از دستگاهی جدید برای ساخت بادشکن خاکی در استان چهار محال و بختیاری در تیرماه 1398 استفاده شد. این دستگاه، خاک را از عمق 35 سانتی‌متری سطح خاک برداشته، پس از انتقال به نقاله و اضافه شدن پلیمر (سوسپانسیون پلیمری) به آن، بین دو صفحۀ دایره‌ای ریخته و با توجه به فشار دو صفحه، بادشکن متشکل از خاک و پلیمر با مقاومت فشاری 5/1 کیلوگرم بر سانتی‌متر مربع و پایداری خاکدانه 80% ساخته می‌شود. با تنظیمات قسمت انتهایی دستگاه، ارتفاع و عرض بادشکن بر اساس شرایط خاک، اقلیم آب‌وهوایی منطقه، میزان رطوبت اولیۀ خاک و سایر شرایط تنظیم می‌شود. در این پژوهش، ارتفاع و عرض بادشکن ساخته‌شده 32 و 43 سانتی‌متر است. نتایج این پژوهش نشان داد که بادشکن ساخته‌شده میزان سرعت باد را به‌طور مؤثری کاهش داده به‌طوری که با افزایش فاصله از بادشکن، میزان سرعت باد نیز افزایش داشته و در 10 تا 12 برابر ارتفاع بادشکن به روند ثابتی می‌رسد. نتایج همچنین نشان داد که میزان سرعت آستانۀ فرسایش بادی در منطقه، 52/6 متر بر ثانیه بوده و فواصل بین بادشکن خاکی به فاصلۀ 20 متری به دست آمد. برای کنترل فرسایش با این روش، 500 متر بادشکن خاکی برای هر هکتار ضروری است.
چکیده مبسوط [PDF 441 KB] (11 دریافت)
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
