پایش زمانی و دقیق تغییر عوارض سطح زمین برای درک روابط و کنش‌های متقابل بین انسان و پدیده‌های طبیعی به منظور تصمیم‌گیری بهتر خیلی مهم است. داده‌های سنجش از دور منابع اولیه‌ای هستند که به طور گسترده برای پایش تغییر در دهه‌های اخیر مورد استفاده واقع شده‌اند. در این مطالعه، تصاویر لندست 4(TM) سال 1364 و لندست 7(ETM+) سال 1386 با استفاده از شش تکنیک پایش تغییر در منطقۀ بیابانی دهلران استان ایلام با مساحت 55986 هکتار آنالیز شده‌اند. تکنیک‌های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه شامل تفاضل تصویر، آنالیز مؤلفه‌های اصلی، تفاضل NDVI، آنالیز مؤلفه‌های متعارف، تفاضل تسلدکپ (روشنایی) و روش مقایسه پس از طبقه‌بندی بوده‌اند. همچنین برای تعیین آستانه در روش‌هایی که نیازمند تعیین آستانه‌اند، از روش آماری استفاده شده است و بر این اساس مشخص شده است که آستانۀ تغییر در منطقۀ مورد مطالعه با 1 انحراف از میانگین قرار داشته است. پس از تعیین آستانۀ تغییر، مناطق دارای تغییرات کاهشی، افزایشی و بدون تغییر مشخص گردیده است. جهت ارزیابی دقت تکنیک‌های پایش تغییر پس از برداشت واقعیات زمینی که از طریق بازدید میدانی و تصاویر ماهواره‌ای گوگل ارث به دست آمد، از دقت کل و ضریب کاپا استفاده شد. بر اساس نتایج به دست آمده مشخص گردید که روش تفاضل باند مادون قرمز با دقت کل 49/90 و ضریب کاپای 91/0 از بین تکنیک‌های پایش تغییر مورد استفاده در این مطالعه بیشترین دقت و روش تفاضل CCA2 با دقت کل 48/25 و ضریب کاپای 38/0 کمترین دقت را در پایش تغییرات کاربری اراضی منطقه مورد مطالعه داشته‌اند.
